Judy Heumann, een gerenommeerd activiste die hielp bij het tot stand brengen van wetgeving ter bescherming van de rechten van mensen met een handicap, is op 75-jarige leeftijd overleden.
Het nieuws van zijn dood zaterdag in Washington werd op zijn website en sociale media-accounts geplaatst en bevestigd door de American Association of Persons with Disabilities.
De exacte doodsoorzaak van Heumann was niet meteen bekend. Hij lag ongeveer een week in het ziekenhuis, maar hoopte naar huis te gaan, zei Maria Town, president en CEO van de vereniging.
“Naast alle beleidsvorming en juridische strijd die hij heeft helpen winnen en uitvechten, heeft hij echt geholpen om ervoor te zorgen dat handicaps geen slechte zaak zijn, dat het goed is om gehandicapt te zijn in de wereld en niet gezien te worden als iemand die moet op een aparte, speciale plek zijn”, zei Town.
Haar website zegt dat Heumann, die op 2-jarige leeftijd niet meer kon lopen nadat ze polio had opgelopen, de “moeder van de beweging voor gehandicaptenrechten” wordt genoemd vanwege haar lange pleidooi voor mensen met een handicap door middel van protesten en juridische stappen.
Hij lobbyde tegen wetgeving die uiteindelijk leidde tot de Federal Individuals with Disabilities Act, de Individuals with Disabilities Education Act en de Rehabilitation Act. Van 1993 tot 2001 werkte hij als secretaris van het Amerikaanse Office of Special Education and Rehabilitation Services in de regering-Clinton.
Heumann nam ook deel aan de goedkeuring van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake de rechten van personen met een handicap, dat in mei 2008 werd geratificeerd.
Hij hielp bij de oprichting van het Berkley Center for Independent Living, de Independent Living Movement en het World Institute on Disabilities en was lid van verschillende aangesloten organisaties, waaronder de American Association of Persons with Disabilities, de Disability Education and Advocacy Foundation, Humanity and Inclusion en de United States International Council on Disabilities, zegt zijn website.
Heumann, geboren in Philadelphia in 1947 en opgegroeid in New York, was co-auteur van zijn memoires, Being Heumann, en de jongvolwassen versie van Rolling Warrior.
Haar boek beschrijft de worsteling die haar ouders ervoeren om een plek voor hun dochter op school te bemachtigen. “Kinderen met een handicap werden gezien als een economische en sociale last”, schreef hij.
Ze studeerde af aan de middelbare school en behaalde een bachelordiploma aan de Long Island University en een masterdiploma in volksgezondheid aan de University of California, Berkeley. Het was destijds baanbrekend, wat laat zien hoeveel er is veranderd, merkte Wall op.
“De verwachting van kinderen met een handicap is tegenwoordig dat ze worden opgenomen in het reguliere onderwijs, dat ze de kans krijgen om naar de middelbare school te gaan, naar de universiteit te gaan en die diploma’s te behalen”, zei Town, terwijl hij erkende dat de verschillen blijven bestaan. “Maar ik denk dat het feit dat het primaire uitgangspunt is veranderd, echt een groot probleem is, en ik denk dat Judy een belangrijke rol heeft gespeeld.”
Hij was ook te zien in de documentaire Crip Camp: A Disability Revolution uit 2020, waarin Camp Jened werd belicht, het zomerkamp dat Heumann bijwoonde en de beweging voor gehandicaptenrechten op gang bracht. De film werd genomineerd voor een Academy Award.
In de jaren zeventig won hij een zaak tegen de New York Board of Education en werd hij de eerste leraar in de staat die in een rolstoel werkte, waarvan het bestuur had geprobeerd te beweren dat het brandgevaarlijk was.
Hij was ook een leider in de historische geweldloze bezetting van het federale gebouw in San Francisco in 1977, wat leidde tot de goedkeuring van de Americans with Disabilities Act, die in 1990 wet werd.
Town, die hersenverlamming heeft, zei dat Heumann voorstelde om een scooter te gebruiken om hem te helpen zich te verplaatsen. Ze was er eerst niet klaar voor om het te horen nadat ze haar hele leven te horen had gekregen dat ze er minder gehandicapt uit moest zien. Uiteindelijk besloot hij het eens te proberen.
“En het heeft letterlijk mijn leven veranderd”, zei Town. “En dat maakte deel uit van wat Judy deed. Ze hielp mensen echt te accepteren wie ze zijn als gehandicapte mensen en trots te zijn op die identiteit. En ze hielp zoveel mensen hun kracht als gehandicapte te realiseren.